«Νόμω αβάσιμες» και «νόμω αστήρικτες» μηνύσεις ή εγκλήσεις υπήρξαν διαχρονικώς, υπάρχουν και θα εξακολουθήσουν υφιστάμενες, πλην όμως συνιστά «κοινόν τόπον» ότι, στις περιπτώσεις αυτές, οι αβασίμως μηνύοντες, έναντι των καθ’ ων ούτοι στρέφονται, παραμένουν απλώς μηνυτές και ουδέν έτερον πέραν αυτού.
Δεινώς εκτίθεται η χώρα μας από την υπερβολική καθυστέρηση στην απονομή της δικαιοσύνης, ενώ το φαινόμενο έχει επιφέρει και καταδίκες του Ελληνικού κράτους από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.
Η συνεπής και αταλάντευτη νομοθετική αντιμετώπισή του ειδεχθούς και ιδιαζόντως ειδεχθούς εγκλήματος συνιστά αυτονόητη υποχρέωση της συντεταγμένης πολιτείας και δεδομένη- αναμφισβήτητη κοινωνική αναγκαιότητα.