Δεν νοείται, στα πλαίσια της διάκρισης των λειτουργιών ως οργανωτικής βάσης του δημοκρατικού πολιτεύματος, η Δικαιοσύνη να αντιμετωπίζεται ως ο «φτωχός συγγενής» του σχετικού τριπτύχου, από μια δεσπόζουσα και υπερτροφική Εκτελεστική εξουσία.
Είναι αδιανόητη και σε κάθε περίπτωση τυγχάνει απολύτως ανορθολογική η ισότιμη και με τα ίδια μέτρα και σταθμά νομοθετική αντιμετώπιση του ιδιαζόντως απεχθούς και του μη τέτοιου εγκλήματος.
Αντί για φραστικές και απαξιωτικές έως περιφρονητικές αντιδράσεις, σύννοια και περίσκεψη πρέπει να προκαλεί και να «πυροδοτεί» το συγκεκριμένο ψήφισμα.
Αυστηροποιήσεις θεωρητικής καθαρώς υφής και κινούμενες ουσιαστικώς στην σφαίρα της πλασματικότητας, κατ’ ουδέν διαφέρουν από το να σπαθίζεις τον άνεμο.
Δεν ενδιαφέρονται οι πολίτες για την Εξεταστική ή την Προανακριτική Επιτροπή για τα Τέμπη, διότι ενδιαφέρονται ειλικρινώς και απροφασίστως για αυτό τούτο το συγκλονιστικό γεγονός των Τεμπών.
Το δίκαιο, δεν είναι απλό άθροισμα και κοινό σύνολο κανονιστικών ρυθμίσεων. Είναι σύστημα κανόνων με εσωτερική σχέση και λογικούς συνεκτικούς δεσμούς μεταξύ τους.
Το πρόβλημα που για πολλοστή φορά ανακύπτει στον δημόσιο λόγο, εάν όντως υφίσταται, ευρίσκεται, από ουσιαστική άποψη, εντός των τειχών και όχι στην εκτός αυτών «επιτιμία».