Η πρόσφατη απόφαση για την ποινική υπόθεση Ριχάρδου, υποδεικνύει ότι τα δικαστικά συμβούλια δεν είναι ένα καταναγκαστικό έργο χωρίς ουσία αλλά ένα κρίσιμο στάδιο, στο οποίο μπορεί να αποδοθεί Δικαιοσύνη.
Για άλλη μία φορά σε πλήρη αντίθεση με τις Αρχές της καλής νομοθέτησης εισάγεται διάταξη που αφορά δικονομικά ζητήματα του Συμβουλίου της Επικρατείας σε νομοσχέδιο με άσχετο περιεχόμενο
Το κύριο αίτημα των Δικηγόρων θα έπρεπε να είναι ο κατά προτεραιότητα εμβολιασμός των Δικηγόρων και γιατί όχι σε σύμπνοια με τους Δικαστικούς – Εισαγγελικούς λειτουργούς και δικαστικούς γραμματείς.
Η περίοδος της άσκησης, εξαιτίας της έλλειψης πρωτοβουλιών από τη νομοθετική εξουσία αλλά και την έλλειψη προτάσεων από τους συνδικαλιστικούς μας φορείς, έχει καταλήξει να καθιστά τον ασκούμενο Δικηγόρο έρμαιο της εργοδοσίας του
Πρακτικά με το νέο νομοσχέδιο έρχεται μία ραγδαία αύξηση των ορίων αυξάνοντας τις προϋποθέσεις αλλά και τους χρόνους απόκτησης ευεργετημάτων από τους κρατούμενων.
Ο Δικηγόρος έχει διττό ρόλο είναι αφενός επιστήμονας αφετέρου είναι επιχειρηματίας. Το σίγουρο όμως είναι πως είναι οι προστάτες του κράτους Δικαίου και της Δικαιοσύνης, η οποία και αποτελεί τον έσχατο φύλακα της δημοκρατίας.
Διαπιστώνουμε ότι ενώ οι πολίτες ήταν έτοιμοι για την αγορά μέσω ίντερνετ, οι εταιρείες αδυνατούν να εξυπηρετήσουν.
Και εδώ θα πρέπει να ξεκινήσουμε τη συζήτηση κατά πόσο το νομοθετικό μας πλαίσιο είναι αρκετό για να προστατεύσει τον πολίτη.